Naar de oudste nederzetting

Vrijdag 16 november is Patrick op zoek gegaan naar een vishengel. Zo blij als hij was toen hij ze vishengel had gevonden, ben ik met hem meegegaan naar de rotsen. Hier hebben we de hele middag rond gehangen en werden we zelfs geholpen door 2 kleine mannetjes. Wij waren nog wat aan het testen met wat broodkruimels en mais aan de vishaak. De kleine jongens gaven ons wat gesneden vis om aan de hengel te doen. Dit werkte veel beter dan de broodkruimels, wat op zich heel logisch is. Toch ging het niet van een leien dakje en vingen deze jongens met hun bamboestokje met visdraad meer dan wij met een echte hengel. Maar we hebben ons prima vermaakt en zijn naar huis gegaan om te douchen.

We hebben met ze allen gegeten bij de jongens in het andere appartement. Bob en Bert-Jan hadden wij hun werk met een dame afgesproken bij een club. Hier zijn we met ze alle heen gegaan en zijn we wezen stappen. De muziek die hier gedraaid werd viel mij nog echt mee, gewoon normale uitgaansmuziek net als in Nederland.

De dag erna zijn we weer naar de club geweest en hebben ons weer prima vermaakt, maar zijn vroeg naar huis gegaan omdat we de dag erna naar Cidade Velha gingen.

Met Patrick en Palick ben ik zondag naar Cidade Velha vertrokken. Dit is de oudste nederzetting op dit eiland en op 250 meter boven het dorp staat een fort. We zijn op eigen houtje naar boven gelopen en op een bepaald punt wisten we niet welke kant we op moesten. Een lokale vrouw stuur gelijk haar zoon mee met ons om de weg te lijden. Samen met een vriendje hebben ze het hele stuk meegelopen en ons het fort laten zien. Aan het einde hebben we ze wat geld gegeven en zijn wij beneden op de boulevard wat wezen eten. Dit was prima eten en hebben daar nog gelachen om de kerst tafelkleden.

Als vervoer zijn we met een aleguer gegaan. Dit zijn kleine busjes die voor extreem lage bedragen rijden. Er kwamen steeds meer mensen in het busje en om de 50 meter stopte de bus weer en kwamen er meer mensen bij. Het werd op een gegeven moment stapelwerk en ik zag al van die echte Afrikaanse taferelen voor mij. Je weet wel zo plaatje waarbij er ook met op het dak zitten en aan de zijkanten hangen. Zo ver ging het niet maar we vonden het wel gezellig, dit is toch ook cultuur.

Na de afgelopen tijd het rustig aan te hebben gedaan en de boel wat te hebben geobserveerd, werd het ook tijd om aan de slag te gaan aan onze opdracht. We moeten de infrastructuur en lokale vervoersstromen in kaart brengen. We hebben om de tafel gezeten en de taken wat verdeeld wie wat gaat doen.

In de namiddag hebben we nog even op het strand gelegen en kwamen we een Kaapverdische vrouw uit Rotterdam tegen. Ze was op bezoek bij familie en wist ons te vertellen hoe vervelend ze het verkeer vind. Ze vind dat er eigenlijk betaalautomaten moeten komen voor de auto’s. Op zich heeft ze daar een goed punt, alle auto’s staan kris kras op stoep geparkeerd en lopen moet je maar op de autoweg. Echter snap ik ook wel dat de mensen hier geen geld voor betaald parkeren hebben.

De dinsdag hebben we de hele dag lekker op het strand gelegen. Het is hier heerlijk zonnen met 30 graden en een lekker windje. Hierdoor heb je niet zo’n last van warmte en is het goed uit te houden.

Daarna hebben we op het terras bij het strand flink zitten drinken. Je betaalt hier 200 Escudo voor een halve liter pils, dit is zo’n €1,80.

Woensdag zijn we naar de stad gegaan om nog wat in het centrum te verkennen. Hierbij zijn we flink wat ministeries tegengekomen, waaronder ook het ministerie van infrastructuur en transport. Hier willen we binnenkort ook eens langs gaan om het een en ander te vragen. We zijn ook weer naar de markt geweest en hebben gekeken hoe ze hele grote tonijnen in stukken aan het snijden waren. Helaas was er ook een man die vervelend aan het doen was en aan Bart zijn camera zat te trekken. Een andere man in de buurt ging zich er mee bemoeien dat die man normaal moest doen en toen zijn wij snel door gelopen. Toch weer jammer dit soort momenten.