Aangekomen op salMAICA

Dinsdag 6 november was het dan zover, om 4 uur aangekomen op Schiphol. Bas en Palick waren hier ook al aangekomen voor onze vlucht van 6.30. Er was dan helaas ook niet veel open en het was ook flink zoeken naar koffie. Tevens had ik ook nog last-minute een ‘wat & hoe boekje’ gekocht in het Portugees. Ik kan er echter nog steeds geen touw aan vastknopen aan die taal.

De vliegreis ging prima en de dames van Transavia konden waren zo trots om ons mede te delen dat we in een gloednieuwe Boeiing zaten. Dit was dan ook te merken aangezien ze de knopjes niet helemaal snapte en er wat fout ging met de schermpjes boven je hoofd. De landing was ook niet echt heel prima, maar goed dat zal de nieuwigheid dan maar zijn zeker???

Aangekomen op Sal, sloeg de vochtigheid gelijk op me gezicht en handen. Me koffer was gelukkig aangekomen, lang leven Transavia dat ze het dit keer wel goed wisten te doen, 2 jaar terug stond ik namelijk in Turkije zonder koffer, toen hadden ze deze vrolijk laten staan op Schiphol. We begonnen ons nog wel even zorgen te maken om de spullen van Bas aangezien dit een hele tijd op zich liet wachten. Deze waren gelukkig ook aangekomen en zo heb ik nog even de binnenlandse vluchten geboekt bij de TACV op de luchthaven voor de rest van de periode in Kaapverdië.

We hebben toen een taxi genomen naar Santa Maria. In deze badplaats bevond namelijk Bas zijn appartement. Voor €12,- bracht hij ons naar Santa Maria, waar hij op elke hoek bij iedereen vroeg of zij het kende. Na ongeveer 5 rondjes door het kleine dorpje, waren we aangekomen in een achter wijk. We wisten zelf namelijk ook helemaal niet waar het moest zijn aangezien Intercambios niet echt veel informatie had over het adres.

Gelukkig was er iemand die een sleutel had die ons het appartement in wist te lijden. Hier bleek echter het water niet aangesloten te zijn en er geen gas aanwezig was. We waren dan ook al verbaasd dan de elektriciteit het deed. De koelkast maakt een ratelend geluid en zowel de afzuigkap en de tv zijn niet aangesloten. Wel zijn er aan beide zijden van het huis een balkon. Met de harde wind op het eiland verzocht voor flink wat verkoeling, airco is er namelijk niet. Bas gaat nog harde tijden tegemoet (Palick en ik verblijven hier maar 4 dagen namelijk).

Echter na even met de handen in de haren te hebben gezeten, moesten we toch maar wat gaan doen. We zijn wat gaan eten en wat spullen gaan kopen voor in het appartement. Tijdens het lopen begonnen we ons echter af te vragen of we wel waren beland in Kaapverdië, het leek meer op Jamaica en nee ik ben daar nooit geweest. Je ziet hier namelijk overal Rastafari ’s en ze voeren allemaal geen flikker uit. De reggae muziek hoor je overal, en ook netje een tandje te hard dan wat de boxen aan kunnen. Bob Marley is ook goed vertegenwoordigd op de muren en de geel/rood/groene kleuren ontbreken ook niet.

Na wat te hebben gegeten zijn we boodschappen gaan halen en hier was er een ventje waar ik zijn hand voelde bij mijn broekzak. Of dit per ongeluk was of een overduidelijke poging was om te rollen weet ik niet. Maar ik had toch niets in me zakken, dus het was vrij kansloos. De spullen maar in het appartement gedumpt en onze spullen gepakt om de zee te gaan bekijken.

Lopend van het appartement door de wijken, zie je veel onafgebouwde gebouwen en overal een soort van mini vuilnisbelten. Het stinkt dan ook voornamelijk op veel plaatsen. Hoe meer bij het strand hoe mooier de gebouwen worden en je ziet dan ook wel wat resorts tevoorschijn komen. Het strand was schitterend en met flinke golven is dit een leuke zee om in te zwemmen. Het is daarom ook niet voor niets dat je overal wind, kite en normale surfers ziet. Hierna zijn we weer naar het appartement gegaan waar we een broodje knakworst hebben gegeten.

Op dit moment (18.30) werd er op de deur geklopt en blijkbaar was dit de loodgieter. We konden totaal niet communiceren met hem en na een tijdje zei die dat hij in 5 minuten terug zou zijn. In het Nederlands betekent dit natuurlijk over 45 minuten ben ik terug en jawel na 45 minuten kwam hij dan ook terug met een 2e persoon erbij. Het leek een grote bodybuilder die eigenlijk niets uitvoerde en meer mijn Portugese uitspraak zat te verbeteren. Het werd echter nog gekker, er kwam een vrouw bij en later een 2e vrouw. Vervolgens kwam de buurvrouw nog naar binnen en nog een man ergens uit het appartement. Het was een flinke drukte en wij snapte er geen snars van. Uiteindelijk kwam er van de buren een bed het huis ingeschoven en was de conclusie dat de watertoevoer het niet ging doen meer vandaag. Daarna hebben we nog even met die meiden staan praten en ze geprobeerd drop en kruidnoten te voeren, dit vonden zij echter niet zo lekker. Uiteindelijk vonden we het wel mooi en zijn we maar gaan slapen.

De woensdag hebben we eerst een hele tijd niet echt wat uitgevoerd. Lekker uitslapen en pas rond een uurtje of 3 richting het strand vertrokken. Op de weg terug nog wat boodschappen gedaan, dit keer echter niet bij de supermarkt maar bij een klein Chinees supermarktje. Ja, hier zitten de Chinezen dus ook al, niet erg want hier is alles goedkoper. Buiten werden we door een rare vent aangesproken, gelukkig was er een aardige vrouw die ons wist te attenderen dat deze man je zakken rolt wanneer hij de kans krijgt. Dus snel onze dingen afgerond en naar huis.

In het appartement hebben we lekker simpel een portie noedels naar binnen geslobberd. Toen we even op het balkon stonden te chillen, begon de buurman gedag te zeggen en ons te vragen waar we vandaan kwamen. Toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen, begon hij gelijk over wiet en zei dat we bij hem langs moesten komen voor een joint. Toen wij zeiden dat dit niet hoefde, stond hij toch 5 seconde later op de voordeur te kloppen. Hij nodigde ons uit bij hem thuis en in de Kaapverdische cultuur is het onbeleefd iets af te wijzen. We zijn dan ook bij hem langs geweest, ze zaten daar met allemaal vrienden te zingen in de woonkamer en te blowen op het balkon. We hebben hen een biertje aangeboden en we kregen later weer rosé van hen terug. De communicatie ging zeer lastig, maar het was een gezellige avond.

Donderdag zijn we in Santa Maria de andere kant opgelopen op het strand en kwamen we bij een plek met veel windsurfers. Hier liepen we langs het hotel waar ik van 22 december tot 29 december nog een week verblijf. Dit ziet er van buiten echt prima uit, alleen het strand was hier minder mooi en er lagen rotsen in het water. Dus we hadden toch maar besloten naar de andere kant te gaan. Er stond wel een hele harde wind deze dag, het zand waaide constant over je heen, zonnebaden zat er dan ook niet in.

We zijn uiteindelijk bij het pompstation een nieuwe gasfles gaan halen om zo in ons appartement te gaan koken. Het werd spaghetti met groente en een klein beetje chorizo worst. Vlees is hier namelijk heel duur, we moeten dan ook vaker vis gaan eten. Tevens deed het water het ook een tijdje en konden we eindelijk het zand en zout van ons afspoelen, hoewel Bas en ik dan, na mij was het water blijkbaar weer op en had Palick pech.

Vrijdag hadden we ook weer uitgeslapen en lekker ontbeten met noedels. Veel hebben we deze dagen niet echt ondernomen omdat alle wind, kite en gewone surf activiteiten extreem duur zijn. Voor de rest zijn er niet heel veel dingen te doen hier op dit eiland.

Sal is het eiland waar ze zout winnen uit het zeewater. Je kunt hier dan ook wel een excursie naartoe doen. Ik wacht hier alleen nog mee tot ik terug ben op Sal.

Verder niet echt veel gedaan deze dag, zwemmen, uit eten en water halen. In het appartement kreeg ik al gelijk last van me buik van het eten en zat vrijwel direct op de plee. Gelukkig hadden we genoeg zeewater gehaald in 5 liter flessen, zodat we hiermee de plee konden doorspoelen, de watertoevoer werkte namelijk nog steeds niet. In het appartement hadden we wel de eerste kakkerlakken gespot, Bas(de Feyenoorder) sprong er gelijk op af om hem te doden en door de plee te spoelen.